Podmioty gospodarcze wykonujące działalność związaną z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej mogą korzystać z obniżonej stawki podatku od nieruchomości [dalej: PON] w wysokości do 5,87 zł za 1 m2 powierzchni użytkowej (zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych, chyba że rada gminy ustali inne stawki). Oczywiście preferencja ta dotyczy powierzchni zajętej przez te podmioty na tą działalność, w przeciwnym razie stawka podatku od nieruchomości wynosi 28,78 zł za 1 m2.
Często jednakże w toku naszych analiz okazuje się, iż podmioty korzystające z obniżonej stawki w PON wykonują nie tylko świadczenia zdrowotne, ale również czynności, które np. na gruncie podatku VAT mogą okazać się usługami, które nie korzystają ze stawki VAT zwolniona, w związku z faktem, iż nie są to usługi służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (np. wybielanie zębów lub też stosowanie kwasu hialuronowego, badania kliniczne, sklepik z wyrobami medycznymi). Dodatkowo, jeżeli sprzedaż tych usług przekroczy wartość 200 tys. zł rocznie, podmiot zobowiązany jest do dokonania skomplikowanych analiz związanych z odliczeniem podatku naliczonego VAT.
Jak się okazuje, fakt ten może mieć również istotne znaczenie w zakresie stosowania preferencyjnej stawki PON. Jak się bowiem okazuje, jeżeli w danej lokalizacji wykonywane są również usługi, które nie stanowią udzielania świadczeń zdrowotnych, wówczas podatnik traci prawo do stosowania preferencyjnej stawki PON. Problem ten staje się tym bardziej istotny, jeżeli nie można wydzielić powierzchni zajętej stricte na usługi związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych jak i pozostałe usługi (np. medycyny estetycznej).
Tym samym, wystarczy iż realnie w cenniku podmiotu znajdą się usługi typu wybielanie (należące do standardowego zakresu usług podmiotu), wówczas podatnik realnie może utracić prawo do opodatkowania preferencyjną stawką PON całej zajmowanej powierzchni. Stanowisko to potwierdził m.in. NSA w wyroku 24 listopada 2022 r. (sygn. III FSK 2970/21):
Dlatego też należy przyjąć, że pomieszczenia związane z działalnością leczniczą nie mogą być zasadniczo wykorzystywane na inne cele niż związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w przedstawionym wyżej rozumieniu, w tym np. cele komercyjne (hotelarskie, turystyczne, gastronomiczne), kierowane do innego kręgu osób niż te, które korzystają z usług leczniczych. Wyjątek mogą stanowić natomiast przypadki epizodyczne, jednostkowe, nie mające znaczenia dla podatnika.
W rezultacie, nie jest istotne naszym zdaniem, czy podatnik przekroczy lub nie sprzedaż tego typu usług na poziomie 200 tys. zł rocznie w rozumieniu ustawy VAT, wystarczy, aby była to usługa stanowiąca stały element profesjonalnie prowadzonej działalności gospodarczej. W rezultacie każde 100 m2 powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzonej działalności może skutkować potencjalną roczną zaległością podatkową na poziomie około 2.2. tys. zł (co w przypadku nieprzedawnionego okresu wyniesie łącznie blisko 11 tys. zł plus odsetki od zaległości).
W razie pytań lub chęci współpracy prosimy o kontakt.
Szymon Kołecki
tel. 604 496 308
e-mail: skolecki@kmdp.eu